ผู้เขียน : ภัทรพล เหลือบุญชู
ISBN : 978-974-02-1403-8
ปีที่พิมพ์ : 2015
สำนักพิมพ์ : มติชน
จำนวนหน้า : 184 หน้า
ราคา : 190 บาท
สรุปเนื้อหาสำคัญ
หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่บอกเล่าความเป็นจริงในสังคมการทำงานของญี่ปุ่น ที่เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปเลยว่าเป็นประเทศที่ "บ้างาน" เป็นอย่างมาก โดยผู้เขียนได้ใช้ประสบการณ์ตรงที่ได้รับจากการเป็น มนุษย์เงินเดือนที่ประเทศญี่ปุ่นมาถ่ายทอดให้อ่านได้อย่างสนุก
โดยผู้เขียนได้เล่าอย่างเป็นลำดับตั้งแต่ก่อนจะสมัครงานซะอีก เอากันขนาดนั้นเลย จดถึงขันตอนการสมัคร ลงรายละเอียดลึกไปจนถึงการกรอกใบสมัครกันเลย พอเริ่มทำงานก็ต้องเจอกับสภาพการทำงานที่จริงจังมากๆของชาวญี่ปุ่น
รวมถึงการที่จะต้องไปสังสรรค์หลังเลิกงานกันอยู่เป็นประจำ (อันนี้ทางผมเองก็ไม่ชอบเลยครับ คิดว่าต้องเป็นความชอบส่วนบุคคลซะมากกว่า)
คุณคิดว่าที่นั้งตรงไหนในรถที่เป็นที่นั้งสำหรับผู้ใหญ่ที่สุด หรือลูกค้าคนสำคัญ? หรือการเข้าลิฟท์แล้วผู้น้อยควรยืนอยู่ตรงไหน ยืนอย่างไร? อาจจะเพราะคนไทยไม่ค่อยให้ความสนใจในเรื่องแบบนี้สักเท่าไร เราเลยไม่ค่อยจะรู้ หรือแม้แต่จะคิดในเรื่องพวกนี้ แต่คนญี่ปุ่นเขาคิดมากครับ ถ้าอยากรู้คำตอบในหนังสือแล้วครับ พลิกไปอ่านกันเลย (หน้า 80 ~ 87)
หรือแม้แต่การจะแลกนามบัตรยังมีขั้นตอน และเทคนิคถึง 23 ข้อที่ผู้เขียนนำมาแนะนำในหน้า 88 และผู้เขียนยังได้อธิบายถึงการไปดื่ม (ทั้งกับเพื่อนร่วมงาน และกับลูกค้า) ซึ่งมีเทคนิคการปฎิบัติมากมายที่มนุษย์เงินเดือนทั้งหลายจะต้องทำ จะเห็นได้ว่าวัฒนธรรมการดื่มของมึนเมาเป็นวัฒนธรรมหนึ่งที่หยังรากลึกลงในสังคมการทำงานของญี่ปุ่น โดยเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป แต่สิ่งหนึ่งที่คนญี่ปุุ่นทำได้ดีคือ ไม่ว่าจะดื่มมาหนักแค่ไหน พอวันรุ่งขึ้นก็สามารถมาทำงานได้เป็นปกติ ซึ่งอันนี้ผมคิดว่าเราๆท่านๆ คงไม่สามารถจะทำได้ (นั้นเป็นเหตุผลที่เรามักจะไปดื่มกันเฉพาะวันศุกร์)
เทคนิคการทำงานแบบ มนุษย์เงินเดือนญี่ปุ่น
๑ จดบันทึกการประชุมเสมอ ความจริงแล้วจดบันทึกมันเกือบทุกอย่างเลยแหละ๒ การจัดการบริหารเวลา (ตามที่ทราบเวลาเป็นเรื่องสำคัญมาก)
๓ จงออกไปพบลูกค้า (งานเกิดจากการออกไปพบลูกค้า)
๔ จงตรงต่อเวลา (อันที่จริงแล้ว จงไปก่อนเวลา น่าจะเหมาะสมกว่า)
หนังสือเล่มนี้ความจริงแล้วอ่านได้สนุก แต่ถ้าเรามีประสบการณ์การทำงานในบริษัทญี่ปุ่นด้วยแล้ว ความมันส์ และอรรถรสมากขึ้น จะเห็นภาพเป็นฉากๆเลยที่เดียว สำหรับมนุษย์เงินเดือนทั้งหลาย จงอ่านซะ
Comments
Post a Comment